‘Kijk, er hij gaat in het huisje,’ roept mijn zoontje. Gelukkig, ook dit jaar zijn onze vogelvrienden weer terug en worden onze diverse vogelhuisje druk bewoond, verbouwd en klaar gemaakt. Vanuit de kamer is het mooi te zien hoe de vinkjes druk in de weer zijn en alles maar pakken wat ze kunnen gebruiken voor hun nieuwe huisje. Gaan wij mensen naar de Ikea voor een “back to nature” inrichting. De vogeltjes hebben “back to nature” al lang achter de rug en zijn moderner bezig. Ik zie ze met de gebruikelijke, ouderwetse takjes vliegen, maar ook ander materiaal wordt gebruikt om de nesten te maken. Stukjes papier, textiel en van alles en nog wat gaat er mee het huisje in. Jammer dat we geen camera hebben in het huisje zodat we kunnen zien hoe het er uit ziet.
Helemaal benieuwd ben ik naar het huisje van de lokale Vlaamse gaaien. Ze zitten dag in dag uit in onze appelboom in de voortuin te loeren op alles wat ze maar pakken kunnen. Grote dingen pakken ze ook gewoon. Gisteren moest ik overdag ze nog weg jaren uit de achtertuin want ze zaten te pikken in onze schapenvachten die over de tuinbanken lagen. Gelukkig waren die nog te zwaar. Je zou toch zeggen dat ze dat zelf ook door moeten hebben. Helemaal te gek werd het gisteravond. Het was al donker en we waren de kussens in de achtertuin vergeten naar binnen te halen. Omdat er regen voorspelt werd ben ik toch alles gisteravond laat nog maar even binnen gaan halen. Niet alleen de kussens, maar ook boekjes, bekers en speelgoed lag nog in de achtertuin. Pfff, kan ik alles weer opruimen ipv dat die kinderen dat doen. Als laatste pak ik van het tafeltje wat magazines en……. 1 sok.
Dat is raar. Eenmaal binnen pak ik de zaklamp en ga nogmaals de tuin in om die andere sok te zoeken. Ik vind hem niet. Nou ja, morgen als het licht is dan maar. Eenmaal binnen vertel ik het tegen mijn vrouw en ook die zegt dat we hem morgen vast ergens wel in de tuin vinden. Vanmorgen bij het ontbijt vraag ik aan mijn jongste zoon of hij weet waar hij zijn sokken gisteren in de tuin heeft uit gedaan voordat hij de trampoline op ging. ‘Bij de zithoek’. Daar lag er dus maar 1. ‘Misschien hebben de vogels hem wel meegenomen,’ merkt mijn vrouw op. Dat zou zo maar eens kunnen. ik vertel van het schapenvachtje en realiseer me dat een sok zo meegenomen is. Die sok is nu een tapijtje in een nestje geworden. ‘Gelukkig hoef ik daar niet te wonen,’ zegt mijn zoontje. Hoezo? Van die stinksokken in je huis………
