Daar zit je dan. Weekend en het is grijs buiten. Sneeuw, een beetje natte sneeuw, maakt het helemaal dat het er koud en guur uitziet. Echter, ook daar valt een mouw aan te passen. Ik loop naar zolder en ga zoek naar de skibroeken, mutsen, handschoenen en thermokleren. Daarna in de schuur op zoek naar alle snowboots en oh ja, de sleeën. Die liggen in de schuur, maar heel ver weg. Ik moet de halve schuur over hoop halen, maar uiteindelijk heb ik ze.
Iedereen alle kleren aan en hup richting de duinen, want daar is een mooie sleeheuvel. Glibberend en glijdend gaan we richting de duinen. Het landschap ziet er prachtig uit onderweg.
Eenmaal in Egmond, waar we naar de duinen gaan glijden we de parkeerplaats op. Alles uit de auto en op naar de sleeheuvel. Daar aangekomen zijn er meerdere kinderen al druk bezig. Onze twee kinderen gaan ook enthousiast aan de slag. Omhoog en dan snel naar beneden. Vallend, glijdend, sturend, lachend en onder de sneeuw zijn ze volledig in hun element.
Na een half uurtje rollen en sleeën in de sneeuw lopen we terug naar de auto. De slee in de auto en wij gaan nog een rondje door de prachtige witte duinen wandelen. Het landschap is prachtig wit, het waait wel hard maar het is heerlijk. Het landschap is een sprookje. We zijn de enige die er wandelen.
De kinderen genieten van de duinen, de sneeuw en rennen alle kanten op. Wij wandelen rustig door over het pad. Na een rondje van 5 km, ongeveer 1,5 wandelen omdat we rustig aan doen, zijn we weer terug bij de auto. Heerlijk. Het is inmiddels 16.15 uur en het wordt al wat donker. We glijden en glibberen weer naar huis en eenmaal thuis ploffen we met rode koppen op de bank. Lekker warm.
Als ik weer naar buiten kijk is het grijs en grauw, met nattige sneeuw en koude wind. Als je het zo ziet, blijf je lekker binnen. Ik ben toch blij dat we naar buiten zijn gegaan, want het was heerlijk!!
